Foto's tot en met week 7 toegevoegd

Zoals beloofd, maar de volgende weken moeten nog volgen want daar heb ik nog geeneen foto van bewerkt. Even kijken of dat nog lukt voordat we op vakantie gaan anders laat ik (sowiezo de hele serie) al te graag zien aan wie het leuk vindt.

Groetjes!

en... fotoos volgen!

zoals de titel zegt, ik ga proberen eerdaags nog wat foto's online te zetten, maar heb er niet echt de tijd voor genomen de laatste twee weken, dus kan nog even duren.

En nogmaar 2 en een halve week en dan gaan we al op vakantie. Ben wel een beetje klaar hier als ik het eerlijk zeg.

QSM en Nairobi

Het QSM hebben we vlak voordat we naar Nairobi nog afgemaakt en alleen een laatste kleine aanpassingen en controles moeten nog worden gedaan. We hebben de laatste paar weken er hard aan gewerkt en de nu 69 pagina's reikende boekwerk is bijna compleet herschreven en nu dus bijna af.

Op woensdag vertrokken we naar Nairobi, vroeg in de ochtend, met een kleine matatu (ofwel nissan genoemd hierzo). Het kleine busjes ragde mooi door en in ongeveer 2 uur waren we in Nairobi. Hierzo werden we opgehaald en langs het kantoor gereden waar we ons visa zouden kunnen verlengen. Eenmaal hier was het wat formulieren invullen en SHIT we zijn te vroeg. Ja dat was best een onprettig moment, nu we hier bijna een hele week aan kwijt zijn. Wat bleek dus: je kunt maximaal 4 dagen voordat het visa afgelopen is de visa verlengen. Kom dus maar terug op 5 mei was de tip. Fijn. We hadden met Faith, van SaSol, over het visa gecommuniceerd, maar dit is duidelijk niet helemaal goed verlopen want volgens haar zou het gewoon kunnen. Raar dus.

Maar behalve voor het visa in Nairobi te zijn, hadden we ook nog een afspraak met Sammy - de man die bijna alles kan regelen en echt een goede vent. Vlak voor deze afspraak was ik nog in een bijzonder slechte stemming, maar toen we eenmaal begonnen te praten over onze vakantie, want daar was deze meeting voor, was ik het allemaal alweer snel vergeten. We hebben een mooie 1-2 uur gezeten en onze hele vakantie uit gestippeld samen met Sammy. Het vorige weekend hadden we alvast met z'n 6en alles op een rijtje gezet en uniformheid gecreeerd en dat hielp best bij de meeting met Sammy, het was gewoon goed duidelijk.

Volgende maandag komt Sammy nog even langs in Kitui om ons de actuele prijzen van een aantal activiteiten op een rijtje te zetten voor ons omdat hij de contacten even niet kon bereiken toen we de meetingen hadden en we gingen naar plekken waar hij minder bekend mee was.
Maar zover is het plan: 3 dagen safari in Tsavo East, dan door naar malindi waar we 1 nacht slapen (tussenstop), dan door naar Lamu waar we 3 dagen blijven en een boottocht en sightseeing doen, dan weer naar Malindi waar we gaan duiken, snorkelen, langs de gedi ruins en dergelijke, daarna naar mombasa waar we 3-4 dagen spenderen langs Fort jesus, een city-tour en een aantal kleine dagactiviteiten. De donderdag voordat we terug vliegen pakken we de nachttrein naar Nairobi en spenderen we daar onze laatste twee en een halve dag met de fourteen falls en wat vrij tijd dingen. Ben erg enthousiast!

Op de donderdag hebben we de hele dag geslenterd door twee winkelcentra in Nairobi, waarvan vooral in Westgate center. Ik heb souveniers/kadoos gescoord, een mooi t-shirt en nieuwe schoenen en het was een lekker dagje. Wel vond ik het eerste even wennen dat het center eigenlijk gewoon walgelijk mooi was en dat in Kenia, waar mensen dood gaan aan honger en grotendeels het volk geen of nauwelijks stroom heeft. Echt maar gek.

Buddieloze week

Deze week waren onze buddies er niet. Dit werd ons zeer laat pas duidelijk en dat terwijl we er zelf achter kwamen, het werd ons niet verteld. Van maandag t/m donderdag was bijna heel het office/lab voor onszelf, voor ons vieren. Was echt bijzonder rustig en ook erg luxe! Eigenlijk was het wel even een goede afwisseling voor ons omdat door het eigen research er niet heel veel voor hen te doen was en met zn 8en is het ook wel erg, erg krap.

De hele week was erg gemoedelijk, erg relaxed, maar, door efficient werken, productiever dan ooit. We hebben serieus veel werk kunnen verzetten.

Op vrijdag, veel testen later, hebben we de grens getrokken, mede omdat het de laatste research dag was (dat helpt wel mee!), en hebben we besloten om de chloride titraties af te maken en al onze bevindingen van de chloriet tests/titraties te verwerken in een werkende methode voor de volgende groep.

Helaas is het gewoon erg lastig om hier kwalitatief te onderzoeken, de spullen en omstandigheden zijn gewoon niet zo optimaal.

Na de realisatie zijn we maar snel begonnen en hebben Rick en ik echt keihard geknald. In anderhalf uur hebben we maar liefst 39 titraties gedaan, van begin tot eind. Normaal doen we zo'n 20-30 titraties op 1 dag, dus we waren best wel tevreden.

Vrijdag kwamen onze buddies weer terug en met het uitzicht dat zonder ons, volgende week als we ons visa zouden gaan verlengen, ze geen werj zouden hebben, hebben we een project voor hun bedacht. Het idee was om hun een compleet onderzoek, van monstername tot en met verwerking van resultaten en presentatie ervan, zelfstandig uit te laten voeren. Als er nog onduidelijkheden bestaan, dan is dit volgens ons de manier om die aan het licht te brengen en uiteraard is het een fijn stukje praktische ervaring.

Op het eind zullen we ze evalueren, bevragen en testen. Ik ben benieuwd.

Bedankt en beter(schap)

Bedankt voor de leuke reacties!

Sinds gisterenkan ik spreken van een klacht-loos lichaam. Het was even niet zo'n prettig uitzicht want de medicijnen die ik kreeg waren nergens goed voor en tja, antibiotica had ik nodig en licht niet zo in de supermarkt ofzo. Maar toch, ik hoef er niet meer aan te denken, het gaat namelijk beter nu. En het gaat lekker zo, nog twee kleine weekjes eigen onderzoek en dan al het afronden en potten uitdelen. Hopelijk pakt de volgende groep ons onderzoek op en kan het afgemaakt worden. Ik hoop het echt, want het is echt een zinnig onderzoek alleen met de middelen die we hier hebben, met de riemen die we roeien, is het af en toe gewoon erg moeilijk en we hebben ook met erg veel tegenvallen moeten leven. Het is ook ondertussen gewoon geworden dat dingen niet gaan zoals het zou horen, dat gaat het hier namelijk eigenlijk nooit, net als de spirit van de mensen hier: Ach een kruiwagen heeft wielen, ik moet hem vervoeren, waarom bind ik hem niet achter mijn motor. En het gaat nog goed ook.

Kenia is genieten, maar thuis kijk ik ook erg op thuis.

Bijzonder was trouwens nog dat we gisteren langs een weeshuis hier in Kitui zijn geweest. We hebben met de kinderen gezeten, we hebben ze balonnen gegeven en we hebben gespeeld met ze, iets wat ik vroeger niet zomaar zou doen, maar het was gewoon zo bijzonder om te zien hoe blij die kinderen waren met ons gezelschap, we kunnen bijna niet lang genoeg blijven.

Weeshuis Kitui

Vandaag zijn we naar een ''baby home'' geweest in Kitui, in de zelfde straat als ons lab en we lopen er elke dag langs. Het baby-home is een plek voor ouderloze- baby's en kleine/jonge kinderen. Als de kinderen ouder zijn wordt er geprobeert educatie voor ze te regelen en ze over te plaatsen, het weeshuis uit.

Om me heen zie ik weinig kinderen ouder dan 10-12 jaar , dus het zal geloof ik, gelukkig, vaak wel goed komen.

we hebben een kleine rondleiding gehad en hierna hebben we (bijna) de rest van de dag met de kinderen gezeten en gespeeld. De kinderen lieten een hoop energie en blijdschap zien en van de balonnen, die we mee hadden gebracht, werden ze helemaal gek (enthousiast).

Was een bijzonder dagje, iets wat ik me niet zomaar voorgesteld had, maar vond 't ook af en toe wel heftig om te zien.

Eigen onderzoek, onverwachte tegenvaller

Kwa Vonza was dan ons laatste toegewezen monsterpunt. Dit betekend dat we nu nog drie weken hebben voor ons eigen onderzoek.

Zoals ik eerder al beschreven heb, gaan we beginnen aan een onderzoek van het middel 'Waterguard'. Om vast te stellen of de chloride en chloriet die erin gebruikt worden niet schadelijk zouden worden bij veelvuldig gebruik en hopelijk om aan te kunnen kaarten dat koken een betere optie is dan dit middel, op het financiele plaatje na dan.

Maar voordat we zouden beginnen met dit onderzoek wilden we eerst het papierwerk af krijgen, zodat het volgende labteam dit alvast zou kunnen inzien/bestuderen. Dit ging dan alleen niet volledig zonder tegenslag want we kwamen nog meer slecht onderhoudde dingen tegen en dit koste opnieuw veel extra tijd. Veel tijd heeft het gekost, maar het eindresultaat was ik best blij mee. Al de resultaten staan in sheets waar bij een overtreding van de WHO norm automatisch de waarde een kleur krijgt, waardoor het erg fijn leesbaar is. Ook was het stroom nog voor een hele dag weg gevallen, daar hadden we niet echt op gerekend.

Deze maandag waren we uiteindelijk van plan om te beginnen met ons eigen onderzoek, er waren nog een paar dingen die afgerond moesten worden, maar het testen zou snel moeten gebeuren mochten we nog tegen onverwachtse problemen aanlopen. Om te beginnen moesten we wat oplossingen maken en hiervoor zouden we de balans willen gebruiken. Toen we hem probeerden aan te zetten, gaf het geen resultaat, het balans leek dood. Dit was een beste tegenvaller omdat we voor vrijwel al ons werk een (analytisch) balans nodig hebben.

Na het balans uit elkaar gehaald te hebben staat onseen raadsel wat er mis is enhierover hebben we contactmet ons docent Mick. Naeen paar tips gaan we toch maar aan de slag en controleren wemogelijke defecten. We ontdekkendat het kalibratiegewicht goed op z'nplek ligt en alles lijkt in orde.Watonze gok was, was dat de zekering of de voeding van het apparaat doorgebrand zou zijn, maarzekering weten we nou in eerste instantie net niet te vinden.Na eenverderecontrole komen we dan eindelijk een verborgen klepte tegen waaronder dezekering schuilde. De zekering hebben we vervangen en verrek,HIJ DOET HET WEER! best een opluchting,wantwe zaten altegissen;Wat als.. ?

Gelijk hebben we maarhetbinnenwerk van hetbalans eenschoonmaakbeurtje gegeven, het rook namelijk niet erg goed en er zat veel stof in. Een hoop gezoek later is het apparaat weer in één deel en hebben we hem succesvol kunnen calibreren.Hierna zijn we begonnen methet testen van onze methode voorde bepaling van chloriet.

Vorige week ben ik trouwens ook nog een beetje ziekgeworden.Sindsdie woensdag heb ik lastvan mijn buik en heb ik wisselende misselijkheid/koppijn. Gisterenben ik dan toch maar, omdat hetal lang aanhield, langs de doctor geweest bij het Jordan Private Hospital, hierzo in Kitui. Ze hebben mijn bloed, urine en ontlasting onderzocht en hieruit kwamen de conclusies:
je hebtMalaria,je hebtparacieten en je hebt mogelijk een infectie/ontsteking,

Helaasweet ik wel een beetje wat Malarie met je doet enwaar ik last van heb kan dat nooit zijn. De klachten komen niet overeen en ikheb geen koorts.
Dat ik paracieten heb zou nietonmogelijk kunnen zijn, dat loop je gemakkelijk op in een land als deze, alleen;Rachel (microbioloog) heeft meegekeken onder de microscoop en heeft geen paracieten gezien. Beetjeapart, dit is namelijk iets waarvoorzijn opgeleid wordt en isgeen onbekend gebied voor haar. Ook had ze onder hetbloed-preparaatgekeken voor demalaria. Ondanks datze de hier gebruikte methode niet gewend isalleen maar kunnen concluderen dater in mijn bloed bacterien te vinden waren, die waarschijnlijk vanhet oppervlakte van mijn hand afkomstig waren.

In de tussentijd heb ik veel gecommuniceerd met Tonny de Vos, een topvrouw op het gebied van Microbiologieen een topvrouw op hetgebiedvan moeder spelen - ze is echt erg betrokken in hoe het met me gaat. Ze heeftme ook gezegt dat het nooitmalaria zou kunnen zijn met mijn klachten en ze vond de paracieten maar onwaarschijnlijk. Ook gafzeonzemicrobiologie dames de opdracht omwat testste doen op ons lab mijn mij als patient.

Dat hebbenze ook gedaan vandaag eninderdaad; geen paracieten te vinden. Wel vonden ze slijm in mijn ontlasting, gistcellen en leukocieten. Ditbetekend vrijwel zeker dat ik een infectie hebt ergens binnen, maarmeestalpakt je lichaam zoiets na 5-10 dagen aan enwordt je beter.Morgenleggen de dames nog de bacteriekweken van mij onder de microscoop enkunnen ze, metbehulp van selctiefgroeimedium, ofik misschien salmonella of sigella heb.Ik benbenieuwd.

Nu afwachten tothet weekend,na dit weekend voelde ik mewat beter maar vandaagvoel ik me niet veel beter dan gister. Als dit aanhoudt zouik het beste aan antibioticakunnen, alleen dit heb ik(nog) niet.Tja, opnieuw, ik ben benieuwd.Zal weer erg opgelucht zijn als ikweer beter ben,want ik voel me niet echt top en in combinatie metdehitte hierzo is het helemaala-relaxed af entoe.

De komende dagen rustig aan doen,op tijd naarbed en goedeten en drinken.

Kwa Vonza, voor de tweede keer

Vorige week maandag gingen we terug naar Kwa Vonza, met deze keer wat meer voorkennis omdat de vorige keer bevestigd werd dat Kenianen al te graag ja zeggen voordat ze echt zeker weten of ze de weg weten. Hiernaast waren er ook wat misverstanden, wat ik nog steeds niet snap, maar dit keer deden we ons best om zo goed mogelijk voorbereid op weg te gaan.

's Ochtens vroeg vertrekken we met twee taxi's richting Kwa Vonza. Het is ongeveer een uurtje rijden met gemiddeld 80 km/h op de teller. Dat ging omdat richting Kwa Vonza een goed stuk wegdek ligt. In Kwa Vonza bezoeken we twee families met een filterpot en drie putten. Dit maal weten de taxi chauffeurs ons erg dicht bij de locaties te brengen en loopt het allemaal erg goed.

Het was opnieuw een gafe ervaring omdat in Kwa Vonza er geen verharde wegen zijn en dit gaf de chauffeurs echt geen reden om zachter te rijden.

Rond 2 uur zijn we dan ook alweer terug in Kitui, eten we even lunch en gaan we beginnen op het lab. Ondertussen zijn de rapporten /recommendations alweer bijna klaar en gaan kunnen ze dus bijna de deur uit.